Antychryst na podstawie 1 Listu Jana - cz. 1 i 2 |
|||||||||||||||||||
|
Czy to takie istotne, aby wierzyć, że Jezus jest Chrystusem i że przyszedł na świat w ciele? Czy to takie istotne aby poglądy chrześcijan były oparte na zdrowej doktrynie wynikające z poprawnej interpretacji Pism? Dla niektórych ludzi to wręcz obojętne, jednakże dla apostołów Jezusa Chrystusa miało to kluczowe znaczenie. Secesjoniści, którzy wyszli z kościoła, a którzy mieli odmienne od apostołów poglądy na tożsamość Chrystusa nazywani są przez Jana synami diabła. |
||||||||||||||||||
Przeciwstawiając się ich wpływom oraz poglądom, Jan pisze o Jezusie, "To jest ten, który przyszedł przez wodę i krew, Jezus Chrystus, nie tylko w wodzie, ale w wodzie i we krwi; a Duch jest tym, który świadczy, bo Duch jest prawdą." (1 Jn 5:6) Co Jan rozumie przez wodę i krew i w jaki sposób świadectwo Ducha łączy się ze stwierdzeniem "Ale wy macie namaszczenie od Świętego i wiecie wszystko." (1 Jn2:20)? Chociaż słowo "antychryst" pojawia się w Nowym Testamencie tylko w dwóch listach Jana, jednakże o tej samej postaci możemy przeczytać w innych księgach pod innymi nazwami, np. człowiek nieprawości, człowiek grzechu lub syn zatracenia. Ludzie, którzy promują diametralnie odmienne od apostołów poglądy na to kim jest Jezus, nazywani są przez Jana zwodzicielami i antychrystami. Głoszą między innymi, że Jezus nie jest Chrystusem oraz że nie przyszedł na świat w ciele. Ponadto charakteryzuje ich nieprawość, czyli łamanie przykazań Bożych. Kim byli ludzie, którzy odeszlie od kościoła, do którego Jan pisze list mówiąc o nich: "Wyszli spośród nas, ale nie byli z nas. Gdyby bowiem byli z nas, zostaliby z nami. Lecz wyszli spośród nas, aby się okazało, że nie wszyscy są z nas." (1 Jn2:19)?
|
Wąż na Pustyni |
|
|
W Starym Testamencie czytamy o proroczych wydarzeniach, których charakter i przebieg zawierały zwiastowanie będące zapowiedzią wielkich czynów Pana Jezusa, Jego życia i śmierci, dotyczących takich fundamentalnych rzeczy jak zbawienie, oraz tego co ma się dokonać się w nadchodzącym czasie. W 4 Mojżeszowej 21:(8) czytamy taki niezwykły fragment: "Wtedy PAN powiedział do Mojżesza: Wykonaj jadowitego węża i umieść go na drzewcu. I stanie się tak, że każdy ukąszony, kiedy spojrzy na niego, będzie żył. (9) Mojżesz wykonał więc węża miedzianego i umieścił go na drzewcu; gdy wąż kogoś ukąsił, a ten spojrzał na węża miedzianego, pozostawał przy życiu." |
Podczas pewnej nocnej, bardzo interesującej rozmowy Jezusa z pewnym żydowskim dostojnikiem o imieniu Nikodem padają następujące Słowa: |
Miłość Nie Liczy Złego - 2 |
|
|
Jeżeli miłość nie liczy tego co złe, czyli nie liczy doznanych krzywd, czy dotyczy to wszystkich możliwych sytuacji? Biblia mówi, że są okoliczności, kiedy wierzący powinien 'policzyć' zło wyrządzone przez pewnych ludzi. Dotyczy to np. sytuacji, kiedy ktoś podający się za brata tak naprawdę żyje w grzechu lub sytuacji kontaktu z fałszywymi apostołami czy prorokami. |
Jeżeli natomiast liczymy zło wyrządzone nam przez innych ludzi w naszych osobistych relacjach z nimi, tym samym łamiemy drugie co do ważności Boże przykazanie nakazujące miłowanie bliźniego jak siebie samego. Pociąga to za sobą bardzo poważne konsekwencje. Jak może nam w tym pomóc nauczanie Jezusa, który mówi "A więc wszystko, cobyście chcieli, aby wam ludzie czynili, to i wy im czyńcie" (Mat 7:12) szczególnie jeżeli zrozumiemy, że nie jest to obietnica tylko przykazanie? |
Miłość Nie Liczy Złego |
|
|
Najbardziej dosłowne tłumaczenie kolejnej cechy miłości wymienianej w 1Kor 13:5 to fakt, że miłość nie liczy złego, w sensie nie liczy tego co złe a praktycznie nie liczy doznanych krzywd. Jeżeli irytuje nas złe postępowanie innych ludzi wobec nas, wtedy często to prowadzi do liczenia zła, które nam wyrządzili inni. |
Biblia radzi, aby tego nie robić. Jeżeli będziemy liczyć zło wyrządzone nam przez innych, a tym samym oczekiwać, że złe rzeczy teraz powinny się wydarzyć w życiu tych, którzy nam zło wyrządzili, wtedy nie będziemy mogli być sługami ewangelii. Znamienne jest to, że wierzący Koryntianie, którzy liczyli wyrządzane sobie nawzajem krzywdy, pozywali się nawzajem do sądu. Jakie były to pozwy, w jakich sprawach i jaki to mogło mieć wpływ na społeczność kościoła w Koryncie? |