Posłuszeństwo - (Paweł Jaszczuk)

Jako ludzie, którzy należą do Jezusa, uczestniczymy w nabożeństwach, słuchamy kazań, czytamy sami Słowo Boże.

Jednak zawsze powinniśmy zdawać sobie pytanie, w jakim stopniu to wszystko przekłada się na nasze codzienne życie.

Czytając fragment z Listu Jakuba 1:22. Bądźcie także wykonawcami Słowa, a nie tylko słuchaczami, oszukującymi samych siebie" możemy wyciągnąć wniosek, że samo słuchanie tylko Słowa, nawet przyjmowanie go, (czyli zgadzanie się z nim, że jest dobre i właściwe), lecz niewprowadzanie go w czyn, powoduje, że stajemy się słuchaczami. Jakub mówi, że taki słuchacz podobny jest do człowieka, który przygląda się swojej twarzy w lustrze, przygląda się odchodzi i zapomina jak wygląda.

Dalsza część tego fragmentu mówi, że kto by wniknął (wejrzał) w doskonałe Prawo Wolności – i trwa w nim, jest błogosławiony w swoim działaniu. Czyli wejrzenie, ale i trwanie, powoduje, że nie będziemy tylko słuchaczami.

W tym fragmencie słowo trwać jest to greckie Słowo: PARAMENO – oznacza: stać przy kimś, pozostać, wytrwać, trzymać się, trwać zawsze, mieszkać. Co więc oznacza, że wejrzę na Słowo, na doskonały zakon wolności i pozostanę, wytrwam w nim, będę się Jego trzymał? Aby bardziej to zrozumieć, popatrzmy dzisiaj na historię pewnego człowieka,  - króla Izraelskiego, króla Saula.
Jego nieprzypadkowa historia zapisana w Biblii jest po to, aby nam coś pokazać i ostrzec nas przed pewnym złym postępowaniem, oraz aby nas też uchronić przed złą i niewłaściwą postawą serca.

Download	Name		Play	Size
	Posłuszeństwo Paweł Jaszczuk			50.8 MB

Miłość Jest Wypełnieniem Zakonu

Czy miłość "agape", o której mówi Biblia jest stanem serca, uczuciem wewnętrznym czy też rodzajem postępowania, które jest niezależne od uczuć?  Wielu chrześcijan jest zdania, że miłość to nie uczucie lecz postępowanie i że w miłości nie chodzi o serdeczne uczucie sympatii lecz jedynie o postępowanie nacechowane życzliwością.  Jaka jest prawda?

Przyglądając się miłości jaką reprezentował Jezus, zauważamy, że było to serdeczne uczucie sympatii a jednocześnie postępowanie nacechowane życzliwością, było to zarówno uczucie jak i postępowanie.

Wiara jako wierność

Wiara to nie tylko same przeświadczenie, ale przeświadczenie i całkowite zawierzenie Panu, zaufanie Bogu, zaufanie Jezusowi, które jest poparte naszymi czynami, naszym życiem, bez względu na okoliczności.

Ap. Paweł pisząc List do Tymoteusza powiedział, że z powodu Ewangelii cierpi przeciwności prześladowania. Jednak one nie spowodowały, tego, że Paweł się wycofał, wręcz przeciwnie sam pragnął zbudować wiarę młodego Tymoteusa  i powiedział, że pomimo trudów i cierpień które znosił wie komu zawierzył, wie komu zaufał. (2 List do Tym. 1:12) "Z tego też powodu znoszę te cierpienia, ale się nie wstydzę, gdyż wiem, komu uwierzyłem, i jestem pewien, że on ma moc zachować to, co jemu powierzyłem, aż do owego dnia."

Ap. Paweł używa tu greckiego słowa: PISTEUO (oznaczającego: UFAĆ, MIEĆ ZAUFANIE, WIERZYĆ KOMUŚ, BYĆ PRZEKONANYM) - pochodzącego od SŁOWA PISTIS – WIARA

Kiedy słyszymy słowo WIARA, kojarzymy często z jakimiś przekonaniami, czasami z denominacją czy z kościołem. Jednak warto zadać sobie pytanie jakie to słowo miało pierwotne znaczenie pośród Bożego ludu.

Wiara jest też wiernością i stanowi odpowiedź na czynną relację Jezusa z nami, to nie tylko sama świadomość Jego istnienia. Człowiek wiary uwierzył Jezusowi, zaufał Mu, przyjął Jego zbawienie, a następnie jest wierny Jemu do końca swoich dni.
Człowiek wiary ufa Jezusowi i jest Jemu wierny nawet w obliczu niepewności, wątpliwości czy przeciwności losu, nawet gdy jest trudno widzieć sens trudnej życiowej sytuacji. Człowiek wiary zawsze wiernie idzie za Jezusem i stara się godnie naśladować Go w swoim życiu.

Download	Name		Play	Size
	Wiara jako wierność Paweł Jaszczuk			57.6 MB

Błogosławieni, którzy się smucą

Mateusza 5:(4) Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.

Człowiek smuci się czasem z różnych powodów. Można się smucić dlatego, że na świecie widzi się wiele zła, wiele niesprawiedliwości, cierpienia,  i nie potrafi się temu zaradzić.

Można się też smucić z powodu własnych ułomności i trudności z pokonaniem własnych słabości czy różnych doświadczeń. Można również smucić się z powodu grzechów swoich lub innych.

Ewangelista Mateusz używa w tym błogosławieństwie greckiego słowa: Pentheo – które oznacza (żałować czegoś, opłakiwać, smucić się) – a dosłownie – płaczący, opłakujący kogoś lub coś (jest to np. płacz i lament nad zmarłym)

Większość ludzi słysząc słowo "Pocieszenie" może kojarzyć z tym, że ktoś powie komuś dobre słowo, zachęci, poklepie po ramieniu, okaże współczucie i smutek (i takie pocieszenie jest bardzo ważne, nie zapominajmy właśnie tak pocieszać innych w ich smutku i utrapieniu).
 
Jednak pocieszenie, o którym mówi Jezus, które określa czasownik Parakaleo to wołanie, zachęta które przychodzi wraz z realnym i prawdziwym wsparciem a rezultatem takiego działania jest nabranie pewności osoby pocieszanej, niezachwianie jej w wierze, wytrwanie jej w tej właśnie próbie, ucisku, doświadczeniu i realne prawdziwe podniesienie na duchu.

Download	Name		Play	Size
	Błogosławieni, którzy się smucą Paweł Jaszczuk			43.5 MB